Василю Быкову

Как тянется гремящая дорога
Среди крестов,  испепеленных хат.
И до сих пор зовет, зовёт тревога
Вас, молодой товарищ лейтенант.

Там небосклон горит и не сгорает.
Там горький дым, что не успел осесть.
И точит снова когти волчья стая,
И дыбится на серых крысах шерсть.

Опять туда? И душу, как на плаху?
Опять, до самых горестных утрат.
И день,  и ночь смешались там от страха,
Товарищ поседевший лейтенант.

Как время мчит. А бомбы снова рвутся.
Мир ошалел и замерла Земля.
И, каждый раз, пойти и не вернуться.*
И возвращаться из небытия.

Не потому ли совести мученья,
Что пишется не проза, а диктант?
Склоняются  в почете поколенья
Пред Вашею  судьбою,  Лейтенант.

          *****


З кнігамі Васіля Быкава   http://vershy.ru/content/z-knigami-vasilya-byka Яўгенія Янішчыц; с Белорусского


Як доўжыцца грымотная дарога
Паміж крыжоў і спапялёных хат.
Яшчэ й дасюль гукае Вас трывога,
Таварыш маладзенькі лейтэнант.

Там небасхіл гарыць і не згарае,
Там дым яшчэ смярдзючы не апоўз.
І кіпцюры растуць у воўчай зграі,
І дыбіцца на шэрых крысах поўсць.

Ізноў туды - нібы душу на плаху?
І зноў туды - да самых горкіх страт?
Там дзень і ноч змяшаліся ад жаху,
Таварыш пасівелы лейтэнант.

Як час ідзе...А бомбы зноў ірвуцца,
Шалее свет на грані закрыцця.
І кожны раз - пайсці, як не вярнуцца,
І кожны раз - вяртацца з небыцця.

Ці не таму і не маўчыць сумленне,
І пішацца не проза, а дыктант.
...Схіляюцца ў пашане пакаленні
Прад Вашым мужным лёсам, Лейтэнант.

       


* повесть Василя Быкова "Пойти и не вернуться"


Рецензии
На это произведение написано 8 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.