Станислав Баранчак
КАК В ЕДИНОЕ СЛОВО
Глеб Ходорковский - перевод
Как слить в единое слово и замкнуть
как сросшееся вынуть его из тогдашних
пары минут, перенести в т о слово
и не рассыпать?Когда они так сомкнулись -
куда теснее, чем связанные руки:
тогдашний дождь у вершины огромных
окон,, тогдашний холод и тогдашний
полумрак над буквами и тодашнюю
мягкость - мысль о тебе. То, что уже
миновало.Пара минут настолько
очищенных от себя!
И в них стиснуть в кольце
мягкость, дождь, полумрак и холод - такое отдельное
и настолько единое? И как бы оно звучало
это (единое) слово!
* * *
Stanis;aw Bara;czak
Jak w jedno s;owo
Jak si; da wtopi;, jak si; zamkn;;
da? Jak, zro;ni;te, wyj;; z owych
kilku minut, przenie;; w to s;owo,
nie rozsypa;? Gdy tak si; zwar;y,
cia;niejsze ni; zwi;zane r;ce:
;wczesny deszcz u szczytu wielkich
okien, ;wczesny ch;;d, ;wczesny
p;;mrok nad literami, mi;kko;;
;wczesna, my;l o tobie. Kt;re
min;;y. Kilka minut, i tak
oczyszczonych z siebie! i w nich osaczy;
deszcz, p;;mrok, mi;kko;;, ch;;d – osobne
i tak jedne? I jak by brzmia;o
takie zamkni;te s;owo!
Stanis;aw Bara;czak
Станислав Баранчак. Как в единое слово
© Copyright: Глеб Ходорковский, 2015
Свидетельство о публикации №115092307333
Свидетельство о публикации №115092307333
Рецензии
АННА КАМЕНСКАЯ (1920 - 1986)
Поэтка,писательница,переводчик, литературный критик.
Родилась 12 апреля 1920 года в городе Красныстав (Польша), в семье госслужащего. В 1925 году семья переехала в Люблин, где закончила Общеобразовательный Лицей.
в 1937 году поступила в Педагогически лицей в Варшаве.. ЗАКОНЧИЛА В 1939 ГОДУ. В годы оккупации поступила и училась в подпольном Варшавском университете (полонистика)
После войны изучала классичесую филологию в Люблинском Католическом Университете.
( ПРОДОЛЖЕНИЕ СЛЕДУЕТ)
Anna Kamieńska (1920–1986)
tagi:
Anna Kamieńska [1] Jan Śpiewak [2] Julia Hartwig [3]
Poetka, pisarka, autorka książek dla dzieci, tłumaczka.
Spis treści:
1. Lata młodości
2. Studia w Lublinie
3. Pobyt w Łodzi
4. Rodzina
5. Okres warszawski
6. Twórczość religijna
7. Nagrody i wyróżnienia
8. Dzieła
Lata młodości
Urodziła się 12 kwietnia 1920 roku w Krasnymstawie w rodzinie urzędnika państwowego Tadeusza Kamieńskiego i Marii Romany z Cękalskich. Około 1925 roku Kamieńscy przenieśli się do Lublina, gdzie zamieszkali na ulicy Skibińskiej. Przyszła poetka uczęszczała do Szkoły Powszechnej im. Marii Konopnickiej. Skończyła III Liceum Ogólnokształcące im. Unii Lubelskiej w Lublinie.
W 1937 roku Kamieńska rozpoczęła naukę w Liceum Pedagogicznym im. Elizy Orzeszkowej w Warszawie, które ukończyła w 1939 roku. Lata okupacji spędziła na Lubelszczyźnie. W tym czasie zdała maturę na tajnych kompletach i rozpoczęła studia na wydziale polonistycznym, zdając egzaminy na tajnym Uniwersytecie Warszawskim.
Czytaj więcej >>> List z Lublina Anny Kamieńskiej [4]
Studia w Lublinie
Zaraz po wojnie studiowała filologię klasyczną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. O twórczości Kamieńskiej z tego okresu tak pisał jej przyjaciel, Zygmunt Mikulski:
„Nie powiem, że ujęty byłem rodzajem poetyki, jaką stosowała Kamieńska. Przewaga treści intelektualnych nad emocjonalnymi, brak poetyckiej muzyczności słowa, co przechylało utwór w stronę prozy, dosłowność zamiast aluzji – to czyniło ze mnie czytelnika chłodnego, nie zaagitowanego”.
(„Sztandar Ludu” 1986, nr 120, s. 6)
Posłuchaj >>> wspomnień poetki z czasów wojny [5]
Pobyt w Łodzi
Po wyjeździe z Lublina w 1947 roku kontynuowała studia na Uniwersytecie Łódzkim. Wyjechała, gdyż w Lublinie nie miała widoków na publikowanie swojej poezji. Zadebiutowała w 1944 roku w „Odrodzeniu”, zaś pierwszy tom wierszy, Wychowanie, wydała w 1949 roku.
Rodzina
17 grudnia 1948 roku wyszła za mąż za poetę, Jana Śpiewaka. Po wielu latach poetka tak wspominała swoje małżeństwo: „19 lat mojego życia z Jankiem, to epizod w czasie, stał się całym moim życiem. Cała treść mojego życia w nim się skupiła. Przedtem było tylko oczekiwanie”. Mieli dwóch synów, Jana i Pawła.
Zobacz więcej >>> metafizyka w twórczości Anny Kamieńskiej [6]
Okres warszawski
W 1946 roku poetka została członkiem Lubelskiego Oddziału Związku Zawodowego Literatów Polskich. W latach 1946–1952 należała do redakcji tygodnika „Wieś” – pisywała artykuły na temat literatury chłopskiej. Od 1952 do 1957 roku była kierownikiem działu poezji w tygodniku „Nowej Kultury”, a od roku 1968 należała do redakcji miesięcznika „Twórczość”. W latach pięćdziesiątych razem z mężem i dziećmi przeniosła się do Warszawy. W tym okresie wydano jej kolejne tomiki poezji: O szczęściu (1952), Bicie serca (1954), Pod chmurami (1957). W 1955 roku została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi.
Na lata sześćdziesiąte przypadł prawdziwy rozkwit jej pracy twórczej, dużo pisała i publikowała. Wraz z mężem, Janem Śpiewakiem, zajęła się współczesną poezja ludową. Przekładała poezję rosyjską, serbską, chorwacką. Współpracowała z „Nowinami Literackimi i Wydawniczymi”, „Życiem Literackim”, „Nowymi Książkami”, „Orką”, a także „Tygodnikiem Literackim”.
22 grudnia 1967 roku zmarł Jan Śpiewak. Poetka napisała zbiór wierszy poświęcony mężowi, była również współinicjatorką nagrody imienia Jana Śpiewaka – od 2005 roku jest jej współpatronką.
Zobacz więcej >>> Julia Hartwig o Annie Kamieńskiej [7]
Twórczość religijna
Pod koniec życia zwróciła się w kierunku twórczości religijnej. Związała się ze środowiskiem wydawnictwa „W drodze”, założonym przez dominikanów [8]. Brała także udział w tłumaczeniu dawnej poezji chrześcijańskiej, jak Księga Psalmów.
„Anna Kamieńska pozostała, jak każdy mistyk, nie tyle twórcą słowa, co jego poszukiwaczem; pisała, nie słuchając własnych słów, lecz nasłuchując Innego. Jej poezja jest jak pragnienie i oczekiwanie na to jedno Słowo..., żywe i nie do wypowiedzenia jednym życiem”.
(ks. Krzysztof Guzowski, „Egeria” 2006, nr 3, s. 22–23)
„Anna Kamieńska była do ostatniej chwili nie tylko płodną poetką, o niegasnącej energii lirycznej wierszy, o wciąż pogłębiającej się treści i duchowości religijnej, ale również autorką rozważań, medytacji i esejów o wewnętrznym powiązaniu tajemnic Słowa z literaturą zmagającą się z największymi tajemnicami życia i śmierci człowieka”.
(Marek Skwarnicki, „Tygodnik Powszechny” 1986, nr 20, s. 2)
Nagrody i wyróżnienia
1955 – Złoty Krzyż Zasługi
1966 – bułgarski Order Cyryla i Metodego I klasy
1968 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
1971 – nagroda Ministra Kultury i Sztuki za tom Biały rękopis
1973 – nagroda Polskiego Pen Clubu za twórczość translatorską
1980 – nagroda im. Brata Alberta w dziedzinie poezji
1981 – nagroda Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży
1981 – nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka
Dzieła
Tomiki poezji
Wychowanie (1949), O szczęściu (1952), Bicie serca (1954), Oj lesie, lesie zielony, tomik wydany razem z mężem, zawiera tłumaczenia poezji ludowej bułgarskiej (1956); Pod chmurami (1957), W oku ptaka (1959), Źródła (1962), Odwołanie mitu (1967), Wygnanie (1970), Biały rękopis (1971), Herody (1972), Drugie szczęście Hioba (1974), Rękopis znaleziony we śnie (1978), Milczenia (1979), Deszczowe lato (1980), Wiersze jednej nocy (1981), Raptularz wojenny (1982), W pół słowa (1983), Dwie ciemności (1984), Milczenia i psalmy najmniejsze (1988).
Literatura dziecięca
8 x radość czyli O ośmiu błogosławieństwach kazania na Górze, błogosławieństwa ewangeliczne dla dzieci (1985); Dębowa kołyska, opowiadania (1973); Dom w domu (1982); Jaworowi ludzie (1973); Książka nad książkami, biblia dla dzieci (1985); Ojcze nasz – dla dzieci (1983); Samowarek mojego dziadka, powieść; Sześciopiętrowy dzień, powieść (1975); Świat się ciągle zaczyna, powieść (1975); W królestwie Plastelinie, poezja (1970); Wielkie małe rzeczy (1974).
Literatura młodzieżowa
Marianna (1980), Są takie wyspy (1970), Żołnierze i żołnierzyki (1971).
Inne
Poeta ziemi rodzinnej, zbiór wspomnień i esejów o Stanisławie Piętaku (1970), Do źródeł: psalmy i inne przekłady poetyckie (1988), Na progu słowa (1985), Notatnik 1965–1972 (1982); Od Czarnolasu: najpiękniejsze wiersze polskie (1971); Od Leśmiana: najpiękniejsze wiersze polskie (1974); Rozmowy z profesorem Daleczko (1969); Twarze księgi – analiza i interpretacja Biblii (1981); Jeden z grzechów pięknych, felietony krytyczno-literackie na temat poezji; Czasy małego szczęścia, zbiór lirycznych opowiadań (1963); Pragnąca literatura. Problemy pisarstwa ludowego u nurtu ludowego w poezji współczesnej, szkice literackie (1964).
Anna Kamieńska zmarła 10 maja 1986 roku w Warszawie.
Глеб Ходорковский 24.09.2015 18:09 • Заявить о нарушении
Поэтка,писательница,переводчик, литературный критик.
Родилась 12 апреля 1920 года в городе Красныстав (Польша), в семье госслужащего. В 1925 году семья переехала в Люблин, где закончила Общеобразовательный Лицей.
в 1937 году поступила в Педагогически лицей в Варшаве.. ЗАКОНЧИЛА В 1939 ГОДУ. В годы оккупации поступила и училась в подпольном Варшавском университете (полонистика)
После войны изучала классичесую филологию в Люблинском Католическом Университете.
( ПРОДОЛЖЕНИЕ СЛЕДУЕТ)
Anna Kamieńska (1920–1986)
tagi:
Anna Kamieńska [1] Jan Śpiewak [2] Julia Hartwig [3]
Poetka, pisarka, autorka książek dla dzieci, tłumaczka.
Spis treści:
1. Lata młodości
2. Studia w Lublinie
3. Pobyt w Łodzi
4. Rodzina
5. Okres warszawski
6. Twórczość religijna
7. Nagrody i wyróżnienia
8. Dzieła
Lata młodości
Urodziła się 12 kwietnia 1920 roku w Krasnymstawie w rodzinie urzędnika państwowego Tadeusza Kamieńskiego i Marii Romany z Cękalskich. Około 1925 roku Kamieńscy przenieśli się do Lublina, gdzie zamieszkali na ulicy Skibińskiej. Przyszła poetka uczęszczała do Szkoły Powszechnej im. Marii Konopnickiej. Skończyła III Liceum Ogólnokształcące im. Unii Lubelskiej w Lublinie.
W 1937 roku Kamieńska rozpoczęła naukę w Liceum Pedagogicznym im. Elizy Orzeszkowej w Warszawie, które ukończyła w 1939 roku. Lata okupacji spędziła na Lubelszczyźnie. W tym czasie zdała maturę na tajnych kompletach i rozpoczęła studia na wydziale polonistycznym, zdając egzaminy na tajnym Uniwersytecie Warszawskim.
Czytaj więcej >>> List z Lublina Anny Kamieńskiej [4]
Studia w Lublinie
Zaraz po wojnie studiowała filologię klasyczną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. O twórczości Kamieńskiej z tego okresu tak pisał jej przyjaciel, Zygmunt Mikulski:
„Nie powiem, że ujęty byłem rodzajem poetyki, jaką stosowała Kamieńska. Przewaga treści intelektualnych nad emocjonalnymi, brak poetyckiej muzyczności słowa, co przechylało utwór w stronę prozy, dosłowność zamiast aluzji – to czyniło ze mnie czytelnika chłodnego, nie zaagitowanego”.
(„Sztandar Ludu” 1986, nr 120, s. 6)
Posłuchaj >>> wspomnień poetki z czasów wojny [5]
Pobyt w Łodzi
Po wyjeździe z Lublina w 1947 roku kontynuowała studia na Uniwersytecie Łódzkim. Wyjechała, gdyż w Lublinie nie miała widoków na publikowanie swojej poezji. Zadebiutowała w 1944 roku w „Odrodzeniu”, zaś pierwszy tom wierszy, Wychowanie, wydała w 1949 roku.
Rodzina
17 grudnia 1948 roku wyszła za mąż za poetę, Jana Śpiewaka. Po wielu latach poetka tak wspominała swoje małżeństwo: „19 lat mojego życia z Jankiem, to epizod w czasie, stał się całym moim życiem. Cała treść mojego życia w nim się skupiła. Przedtem było tylko oczekiwanie”. Mieli dwóch synów, Jana i Pawła.
Zobacz więcej >>> metafizyka w twórczości Anny Kamieńskiej [6]
Okres warszawski
W 1946 roku poetka została członkiem Lubelskiego Oddziału Związku Zawodowego Literatów Polskich. W latach 1946–1952 należała do redakcji tygodnika „Wieś” – pisywała artykuły na temat literatury chłopskiej. Od 1952 do 1957 roku była kierownikiem działu poezji w tygodniku „Nowej Kultury”, a od roku 1968 należała do redakcji miesięcznika „Twórczość”. W latach pięćdziesiątych razem z mężem i dziećmi przeniosła się do Warszawy. W tym okresie wydano jej kolejne tomiki poezji: O szczęściu (1952), Bicie serca (1954), Pod chmurami (1957). W 1955 roku została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi.
Na lata sześćdziesiąte przypadł prawdziwy rozkwit jej pracy twórczej, dużo pisała i publikowała. Wraz z mężem, Janem Śpiewakiem, zajęła się współczesną poezja ludową. Przekładała poezję rosyjską, serbską, chorwacką. Współpracowała z „Nowinami Literackimi i Wydawniczymi”, „Życiem Literackim”, „Nowymi Książkami”, „Orką”, a także „Tygodnikiem Literackim”.
22 grudnia 1967 roku zmarł Jan Śpiewak. Poetka napisała zbiór wierszy poświęcony mężowi, była również współinicjatorką nagrody imienia Jana Śpiewaka – od 2005 roku jest jej współpatronką.
Zobacz więcej >>> Julia Hartwig o Annie Kamieńskiej [7]
Twórczość religijna
Pod koniec życia zwróciła się w kierunku twórczości religijnej. Związała się ze środowiskiem wydawnictwa „W drodze”, założonym przez dominikanów [8]. Brała także udział w tłumaczeniu dawnej poezji chrześcijańskiej, jak Księga Psalmów.
„Anna Kamieńska pozostała, jak każdy mistyk, nie tyle twórcą słowa, co jego poszukiwaczem; pisała, nie słuchając własnych słów, lecz nasłuchując Innego. Jej poezja jest jak pragnienie i oczekiwanie na to jedno Słowo..., żywe i nie do wypowiedzenia jednym życiem”.
(ks. Krzysztof Guzowski, „Egeria” 2006, nr 3, s. 22–23)
„Anna Kamieńska była do ostatniej chwili nie tylko płodną poetką, o niegasnącej energii lirycznej wierszy, o wciąż pogłębiającej się treści i duchowości religijnej, ale również autorką rozważań, medytacji i esejów o wewnętrznym powiązaniu tajemnic Słowa z literaturą zmagającą się z największymi tajemnicami życia i śmierci człowieka”.
(Marek Skwarnicki, „Tygodnik Powszechny” 1986, nr 20, s. 2)
Nagrody i wyróżnienia
1955 – Złoty Krzyż Zasługi
1966 – bułgarski Order Cyryla i Metodego I klasy
1968 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
1971 – nagroda Ministra Kultury i Sztuki za tom Biały rękopis
1973 – nagroda Polskiego Pen Clubu za twórczość translatorską
1980 – nagroda im. Brata Alberta w dziedzinie poezji
1981 – nagroda Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży
1981 – nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka
Dzieła
Tomiki poezji
Wychowanie (1949), O szczęściu (1952), Bicie serca (1954), Oj lesie, lesie zielony, tomik wydany razem z mężem, zawiera tłumaczenia poezji ludowej bułgarskiej (1956); Pod chmurami (1957), W oku ptaka (1959), Źródła (1962), Odwołanie mitu (1967), Wygnanie (1970), Biały rękopis (1971), Herody (1972), Drugie szczęście Hioba (1974), Rękopis znaleziony we śnie (1978), Milczenia (1979), Deszczowe lato (1980), Wiersze jednej nocy (1981), Raptularz wojenny (1982), W pół słowa (1983), Dwie ciemności (1984), Milczenia i psalmy najmniejsze (1988).
Literatura dziecięca
8 x radość czyli O ośmiu błogosławieństwach kazania na Górze, błogosławieństwa ewangeliczne dla dzieci (1985); Dębowa kołyska, opowiadania (1973); Dom w domu (1982); Jaworowi ludzie (1973); Książka nad książkami, biblia dla dzieci (1985); Ojcze nasz – dla dzieci (1983); Samowarek mojego dziadka, powieść; Sześciopiętrowy dzień, powieść (1975); Świat się ciągle zaczyna, powieść (1975); W królestwie Plastelinie, poezja (1970); Wielkie małe rzeczy (1974).
Literatura młodzieżowa
Marianna (1980), Są takie wyspy (1970), Żołnierze i żołnierzyki (1971).
Inne
Poeta ziemi rodzinnej, zbiór wspomnień i esejów o Stanisławie Piętaku (1970), Do źródeł: psalmy i inne przekłady poetyckie (1988), Na progu słowa (1985), Notatnik 1965–1972 (1982); Od Czarnolasu: najpiękniejsze wiersze polskie (1971); Od Leśmiana: najpiękniejsze wiersze polskie (1974); Rozmowy z profesorem Daleczko (1969); Twarze księgi – analiza i interpretacja Biblii (1981); Jeden z grzechów pięknych, felietony krytyczno-literackie na temat poezji; Czasy małego szczęścia, zbiór lirycznych opowiadań (1963); Pragnąca literatura. Problemy pisarstwa ludowego u nurtu ludowego w poezji współczesnej, szkice literackie (1964).
Anna Kamieńska zmarła 10 maja 1986 roku w Warszawie.
Глеб Ходорковский 24.09.2015 18:09 • Заявить о нарушении