Званы Ефрасiннi – святыя званы,
нiбы летуценне, як мары, як сны,
клiчаць з ранку i сэрца iмкнецца,
а быт адольвае. Куды падзецца?
Жыццёвая дробязь, неадкладна хвiля,
i сэрца сумуе – душа застыла.
iаму чалавек занадта благi?
На плечы цяжэй нагружае грахi.
Размяркаваць час не можа,як трэба.
Грахоў у клопаце! Не надта хлеба.
I стогнуць званы- жывём не як трэба.
Молiць Ефрасiння за нас на небе.
Званы Ефрасiннi
© Copyright: Анастасия Сазанкова, 2015
Свидетельство о публикации №115092104516
Свидетельство о публикации №115092104516
Рецензии