Ад дзіўнай, паэтычнай, сляпой любові,
Быццам на волю, з палону ці турмы,
Кляновым ажурам, колеры саспелай крыві,
Рэзаліся у будні мае нядзельныя сны.
Любая Восень, не кахаючы нікаго,
То яна фарбамі кіне ў тваё акно,
То папросіць вярнуць, што згарэла даўно,
Ці танцуе, смеючыся, яна, бедам на зло!
Даць шчасце ўсё просіш, але даеш толькі сама!
Ты - прыгожая Восень, з куфлем віна.
Ах, яркая Восень, ты ў каго закахана?
Нікому не патрэбна, але так жадана.
(Хацько Максім 04.09.2015)
Картина Татьяны Шума "Золотая осень"
Залатая восень
© Copyright: Макс Хот, 2015
Свидетельство о публикации №115091405680
Свидетельство о публикации №115091405680
Рецензии