Прыход кахання

Дыхае ноч мне чаборам ў твар.
Асалодаю сцісне – вядома знарок .
Бацінкі гатовы пабегчы адсюль,
Ды развязаўся страху шнурок.

Апусцее , да космасу , здобна істота .
Быццам гумовыя рукі і ногі .
Дыхае лёс  ,   ладан курыцца  .
Каханне на ганку стаіць і дзівіцца ,
Што тысячу год не магло прытуліцца .

Таньчылі ўсе , я так сама – да млеву ,
Усялякімі думкамі , нават сумневу :
      - Каханне ё куфар - без ліхтара ,
        Роздум адзіны – таньчыць пара .

Тады грошы ідуць як вада на млынЕ .
У рэшце мука , да і та не сабе .
Сунецца лёс па гадзінніку стрэлкай ,
Зерне зробіцца хлебам і нават гарэлкай .

Каханне  ёсць шчасце , я ведаю , бачыў ,
У жару і ў руху працы духмянай .
Каханне да млын – асалода ад Евы –
Бязмежна любоў – Анёлавы сьпевы.
Шлюб асалода , бо не горка жаданне.
Вяселле ,  вянчанне  -  бо ў сведках сам Бог .
Вечны Эдэм .  Пажыццёвы астрог .


Рецензии