Жизни наши клонятся к закату...

          Жизни наши клонятся к закату,

          Прожито немало на земле,

          Вот о том мечтали мы когда-то -

          Словно уголь, тлеющий в золе.

          Что-то сбылось, ярко отгорело,

          В памяти оставив сладкий дым,

          А другое — так и не поспело,

          Но теперь — уже не страшно с ним.


Рецензии