Матчыны рукi
Пад цьмянай зоркаю і ясным небам.
Кветкамі пахнуць у вясновы час,
Восенню ветрам, а летам хлебам.
Матчыны рукі славяць паэты!
Вечна і ўсюды іх праймае
Боль, яны пяшчотнай мукай сагрэты,
Радасць, якая нас акрыляе.
Жыве ў іх вечнасці далёкі гук,
Пра шчасце песні і пра нядолі…
Слаўце ж слабасць матулі рук
І іх велізарную сілу волі!
(Хацько Максім 9.07.2015)
Свидетельство о публикации №115082104701