Не прыжывуся на белым свеце,
Як свечка ад ветру загасну.
І вось аднойчы, на прывеце,
Зачыню вочы, і – пайду.
Пайду туды, дзе няма ветру.
Дзе толькі водбліск чысціні.
Дзе воля святлом нагрэта
І вакол выяўленне дабрыні.
Там няма ворагаў і няма сяброў.
Там толькі ты і цішыня.
Ад захаплення закіпае кроў.
Туды ніколі не прыйдзе вайна.
Прачнуўшыся, гэты свет забываеш.
Але хочаш адчуць ізноў.
Свядомасць ты зачыняеш.
Забываеш што такое любоў.
Не каханне да чалавека,
А любоў да душы.
Цячэ далей жыцця рака,
Полымя агню затушы.
(Хацько Максім 06.07.2015)
Пайду туды
© Copyright: Макс Хот, 2015
Свидетельство о публикации №115082104693
Свидетельство о публикации №115082104693
Рецензии