Спадарожнiца
Спадарожнiца мая – весялуха,
а без песнi не жыццё, адна скруха.
Спадарожнiца з якой жыць млей,
нават праца пад песню цiкавей
Спадарожнца мая – свет у ваконце,
а без песнi дзень не дзень, як без сонца.
Спадарожнiца са мной, як змаруся
да цябе стомленным плячом прытулюся
i ужо лунаюць дзесь у паднябессi,
мае мары, побач я, мае песнi.
З сэрца раптам уплыло кудысь лiха,
хоць мурлычу пад нос песню цiха.
Дзе нарадзўся,там прыгадзўся
Бацькоўская зямля, дзе ў час нарадзiўся,
мане заўжды, да сябе асабiста.
Веснчкi, хатка.на ёй акенцы,
хочацца зараз да iх датулiцца.
Цябе прывячаюць, як ты стамiўся
бярозы , гаi, духмяны сунiцы.
Самый надзейны ў жыццi прытулак
ёсць там,дзе блукала сэрца матулi.
Хоць зоркi даўно ўсе падлчылi.
З роднай зямлi набраемся сiлы.
Бацькоўскай зямлей, дзе ты нарадзiўся,
усюды, заўсёды, каб ганарыўся.
***
© Copyright: Анастасия Сазанкова, 2015
Свидетельство о публикации №115081906033
Свидетельство о публикации №115081906033
Рецензии