Бармын азыр - бирок жокмун жанында,
Эсимдесин мейли кышпы жазында...
Кенен дуйно бир озунсуз тар болуп,
Боло албадым жолдун туура жагында.
Озумду алдап жалгыз сени пир кылып,
Айлар жылдар кете берди шыр жылып...
Ара жолдо калдым окшойм озунсуз,
Билем келбес ал ирмемдер кайрылып.
Жаштыгымдын бир барагы кала берди,
Озун деп калемим жаза берди...
Унуттум деп мен озумду алдасам да,
Арманым толуп ашып келди.
Кунурт болуп бир озунсуз кундорум,
Окшош болду саптарым сага арнаган гулдорум.
Ойлор сызып калем менен кайрадан
Озуно алып учат тундорум...
Элесине
© Copyright: Сейтек Абдылдаев, 2015
Свидетельство о публикации №115081503603
Свидетельство о публикации №115081503603
Рецензии