Ласта ка
Шчабеча ластаўка пад дахам,
альбо iмклiва ў далеч мчыць,
на зайздрасць больш павольным птахам,
нiбы маланка зiхацiць.
Росчырк крылаў i зiгзагi,
не ведая нi скарг, нi ведаў,
вяртаецца пад сваi дахi
з неабсяжных абшар свету.
Не заўважыш, як аднойчы
не бачна з выраю прымчыць.
Мабыць у дзень, а мабыць ноччу
ды завiхрыцца ў аканц.
Для нас з табой цудоўны прыклад,
каб не ведалi спачыну.
Ды не стагналi: “ Блага! Прыкра!”
Толькi змораны спачылi.
Шчабеча ластаўка пад дахам,
цi iмкнецца ў неба жвава,
любуюся нястомным птахам...
Назiраць жыцце цiкава.
© Copyright: Анастасия Сазанкова, 2015
Свидетельство о публикации №115073002863
Свидетельство о публикации №115073002863
Рецензии