Зрабiўшы крок, задумаўся ў журбе:
Мiж намi вёскi, рэкi, людзi, лёсы…
Цi здолею дабегчы да цябе,
Калi жыццё - бясконцыя палосы?
Святло i цемра боруцца ўва мне,
А дзе дабро, дзе зло – незразумела.
Чакаю, толькi зорка падмiргне,
У госцi да цябе прыходжу смела.
Зблiжае нас на нейкi момант ноч,
Ахоплiвае цудам захаплення,
Кажу сабе: "Хутчэй да шчасця кроч,
Паўзi, у кроў збiваючы каленi!»
Абдыме дзень турботнай мiтуснёй,
I я ў святле ягоным растваруся.
Пытаюся: «Цi будзеш ты маёй?»
I сумна сам сабе ў адказ смяюся.
30.06.2015
Крокi
© Copyright: Махнач Сергей Юрьевсын, 2015
Свидетельство о публикации №115070300327
Свидетельство о публикации №115070300327
Рецензии