Вецер

Вецер, дружа выйдзі ў поле,
Уздыміся да нябес,
Разгуляйся ў наваколлі,
Разбудзі дрымучы лес.

Растрасі, што заімшэла,
Разбудзі, што духам спіць,
Што цвіло раней, квітнела,
А цяпер маўчкі ляжыць.

Разбудзі людскія душы,
Пасадзі іх на каней,
Хай па мору і па сушы
Пранясуцца многа дней.

Хай паглядзяць на Айчыну,
На бацькоўскі родны кут,
Можа ўбачаць усю прычыну,-
Чаму ўздзеты ёй хамут.

Прагуляйся па імшары,
Па радзімай старане,
Глянь у вочы і твары
Хаця б тым, хто не на дне.

Адгані з нашай Радзімы
Цяжар чорных злосных хмар,
Каб квітнеў і быў любімы
Беларускі наш абшар
.
Уздымі народа волю
За сабою да нябёс,
Каб змагацца стаў за долю,
За сваіх нашчадкаў лёс.

Вольны вецер, ты мой дружа,
Ты мой сябар залаты.
Я люблю цябе і ў стужу,
Мы з табою як браты.

           9.01.06 г.

Картина "Полюшко-поле", Романов Р.Г. с импровизацией Тара Ирия.
Вольный перевод на русский «Ветер, Друже!» Тары Ирия здесь: http://www.stihi.ru/2016/11/23/6953
Благодарю, СестРА!