У шырокім свеце думак і падзей,
Дзе нам не ўсё таемнае вядома,
Ёсць тое, што яднае ўсіх людзей,
І гэта – наша сонечная мова!
Мой прадзед за яе гарой стаяў,
Зрываючы няволі путы ўдала.
І бацька твой яе абараняў,
Каб слова беларускае гучала.
Таму паўсюль мне чуецца яно:
У шуме нескаронай навальніцы,
У шчабятанні птушак над сялом,
І ў кнігах, што на вузенькай паліцы.
А мова як жыве – дык мы жывём,
Жыве народ і цэлая краіна.
У ёй нашай неўміручасці закон
І наша грамадзянская ў ёй сіла.
2015
Родная мова
© Copyright: Алёна Папко, 2015
Свидетельство о публикации №115061106423
Свидетельство о публикации №115061106423
Рецензии