Успамiны юнацтва
В.Шнiп
Летні дзень дажывае апошнія пару гадзін,
Хутка сонца спякотнае зойдзе за спіны дубоў.
Прамільгнуў нечакана прамень між драўляных хацiн,
Асвятляючы думкі, жаданні, пачуцці – любоў.
Я люблю гэты момант, заўсёды чакаю яго.
Успаміны юнацтва – вар'яцкіх надзей караблі –
Пераплецены з тым, што аднойчы на сэрца лягло,
З тым, што страчана мной ля змялелай ад часу Віллі.
Успаміны юнацтва ... кахання шалёнага час,
На пясчаным узгорку палатка і вогнішча ў ноч…
Наш апошні званок празвінеў менавіта для нас,
Як сігнал: выбірайся, вясковец, да горада кроч.
Засталася ў мінулым наіўнасць дзіцячых вачэй,
Я далёка не той мілавідны гарэза-юнак.
Сонца з кожным заходам садзіцца хутчэй і хутчэй,
І мінулага шчасця, на жаль, не вярнуць аніяк.
11.06.2015
Свидетельство о публикации №115061100426