Я ДУРНАЯ
ТЫ ДУРНЫ
І НАШТО НАМ ДЗЕЦІ
?
Віка Трэнас
Не, ты дурны, калі за розум плаціш
маёй любоўю,
Светлы і сляпы.
Стаяць слупы
Кахання, як распяцце
Маёй яшчэ сумленнай вышыні.
Дурная я, калі свае вышыні
я аддаю
У прадчуванні слёз.
І грэшны стос
Ста вершаў па мужчыне
Мне бераг пацалункавы прынёс.
Нашто жа нам святла і болю дзеці
распятай ночы,
Што цячэ ў нябыт.
Ты – бог Ліліт,
Ды ад таго не збочыш.
Маёй планеце “несвятло” прарочыш!
…Не хочацца ні плакаць, ні паліць.
Цвярозы, распрануты розум спіць…
20-10
зачем нам дети
© Copyright: Анастасия Котюргина, 2015
Свидетельство о публикации №115052003182
Свидетельство о публикации №115052003182
Рецензии