Праз патокі часу,
Скрозь халодныя сэрцы,
Нам застаюцца толькі ўспаміны,
Ды з надпісам бетонныя магілы.
Пустата адольвае душу,
Яна цвярдзее ад глухой адзіноты,
Хто б сарваў кайданы з шыі,
Дажывем да свабоды, вырастуць крылы.
Крывадушнасць душыла ў горле,
Бессань скрала сны,
Не хачу нават ведаць хто ты,
Шыпы парвалі сэрца да крыві.
Усміхайцеся, можа заўважаць,
Ламай сябе, калі хочаш, рві вены ў ночы,
Не крычы, ніхто не дапаможа,
Умыйся патокамі пунсовай ракі,
Цярпі, усміхайся, маўчы!
Праз паток часу
© Copyright: Сергей Берков, 2015
Свидетельство о публикации №115042300932
Свидетельство о публикации №115042300932
Рецензии