Ужо цямнее, золкі вецер,
Людзей праймае і дварняг
Туман ля споду, а высока
У сівым прасвеце чорны дах
А з яго месяц хмурыць вочы
Чуць слабы свет не зямлю лье
А Дэйма робіць павароты
І ў заліў ваду нясе
Палеск вячэрні засвяціўся
Слупамі цені на зямлі
Ад дрэў высокіх разлягліся
А за людзмі, бягуць яны
Усе да хаты шпарка крочаць
І сумкі цяжкія ў руках
Нясуць напоўненныя ежай
Аж цякуць слюнкі па губах
Вячэрни Палеск
© Copyright: Станислав Тарашкевич, 2015
Свидетельство о публикации №115041807842
Свидетельство о публикации №115041807842
Рецензии