На могілках.
Вясновая дрымота
І авітаміноз.
Тваіх вачэй пяшчота
Кранае, аж да слёз...
Жаўціць мімоза сонцам,
Падснежнікаў - блакіт,
І сум вачэй бясконца
Сярод магільных пліт…
Чаму згасаюць зоры?
Знікае бляск вачэй?
Бо нельга жыць у каморы
Душа жыве вышэй...
Але чаму балюча
Усё гэта назіраць?
Вадзіцаю гаючай
Палошчуць слёзы гаць.
Тут вечнасці пачатак
Закручаны ў клубок,
І дзверы ў гэту хату
Затульвае вянок...
І словы з эпітафій,
Як памяць, на гады,
І вочы з фатаграфій,
На помніках бяды…
Фото интернет.
На могилках
© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2015
Свидетельство о публикации №115040110227
Свидетельство о публикации №115040110227
Рецензии