АКАФ

Аез сау заердае нае хаессын, маенаен йае мидаег рухс,
Фаелае каеддаер иу раестаег, цаестаей нае уыдтон хур.
Йае хъарм тынтае буарыл, не ’мбаерстон аеппын,
Дидинаег таеф нае кодта, мыд даер нае уыд аджын.

Хъаеддаг сырдау лыгъдаин, афонмае ныр даер,
Хъуытазхъаелаесаей загътай: « аербакаес ма маем цаей».
Уаед Тарбаестае ныууагътон, аербацыдтаен даеумае,
Мае тыхстдзинад аербайсаефт, аермаест маем худгае кае.

Бонаей, мын, арвыл - хур дае, аехсаевыгон та маей.
Маенаен мае дудгае царды, даеуаей зынаргъдаер наей.
Дудгае даер ма каем каенын, ды дае мае уды хос,
Иунаег фаендаг и махаен, ‘стаем иу аендахаей баст.

p.s. Стихотворение написано на осетинском языке, а моим многонациональным соотечественникам: оно повествует о том, как может "вывести на свет" мужчину, появивщаяся в его жизни правильная женщина.


Рецензии