Няма спакою ў думках важкіх,
Няма прыбранства ў галаве –
Мы крочылі па тропках цяжкіх,
З каханнем да саміх сябе.
Вярталась мрояй наваколле,
Даджом з вачэй вяртаўся слых:
Мы спрабавлі свае ролі,
За іх атрымлівая жмых…
Але на шчасцце – досыць часу,
І вось яно да нас прыйшло:
З чыгункі ўвосень крочым разам,
Не побач, а ўдваях адно.
І гучна мы па свеце носім
Каханне, што нам засталось:
Рука ў руку і вочы ў вочы –
Так разам Каця і Антось.
Няма спакою думках важк х...
© Copyright: Антон Марчанка, 2015
Свидетельство о публикации №115011505947
Свидетельство о публикации №115011505947
Рецензии