Ёсць у звоне штось такое

 
Звініць  звон  на ўсю акругу   
Глуха  бомкае  ўгары
У  касцёл  ідуць маліцца
І  маленькі і стары
                Будзіць  звон  вёскі  і сёлы   
                Будзіць  зімнія  лясы 
                Увесь народ у захапленні
                Ловіць  звону  галасы
І як толькі ён зазвоніць
Усё  ўздрогне  ўгары 
Уся акруга  загамоніць 
Адгукнецца  з той  пары.
               У людзей  заб'ецца  сэрца
               Нават голас  задрыжыць 
               Ідзе з неба  і  здаецца
               Што ад Бога звон   ляціць               
Чуе люд, чуе душою
Сэрцам  чуе  ён сваім
Ёсць у звоне  штось такое
Што  жыве  ў  ім  самым   
              Закрану  звон  тыя  струны 
              Што  жывуць  у  нас  у душы 
              Відаць  гэты звон  злучае
              З Божым голасам  цішы               
Пэўна  ў той цішы  далёкай
Ёсць і голас  ёсць  і  твар
Што  для  нас не  абыяка
Поўны  ён  нябесных  чар