Калі сум плыве ад рэчкі,
То тады адныя спрэчкі.
І няма тады спакою,
Ўсе занЯты той бядою.
Думкі душачку трывожаць.
Як жа сэрцы яны гложуць.
Дзе пачуці праўды слоўка,
Чым забіта іх галоўка?
Хто на вушка зноў шапоча?
Падказать усё ён хоча.
Над усім нам трэба думаць
І заўсёды сэрца слухаць.
Каб жыццё не сапсаваць,
Трэба думкі ўладкаваць.
Сваю радасць пазнаваць
І каханне зноў пазваць!
Калi сум плыве
© Copyright: Людмила Шаблыко, 2014
Свидетельство о публикации №114123008118
Свидетельство о публикации №114123008118
Рецензии