Я на восень гляджу

                Ізноў на восень гляджу,
                Бачу яе барвы.
                Пазычаць я буду
                У восені фарбы.
                Чырвань - на вусны,шчокі,
                Валасы каб былі залацістыя.
                Рукі вазьму ўбокі
                Ды пайду з прысвістам
                "Яблычка" адбіваць
                У тахт,тахт,тахт.
                Ці ж мне гараваць
                Аб грошах-даўгах?
                Ці ж мне гараваці,
                Калі ў мяне,
                У маёй хаце
                Паэзія цвіце?!
                Месяц крутым рогам
                Пастукае ў вакно:
                -А чаму ж ты, нябога,
                Не складала вершы даўно?
                -Яны ў мяне не былі,
                Месячык, мой хлопчык,
                Бо прыбірала да зімы
                Свой кветнік-агародчык.
                Сонца шле мне прамень:
                - Не напісала і радочка
                Ты за цэлы дзень.
                Дрэнна робіш,дочка.
                Скінь ляноты павучка,
                Запуталася бо ў павуціне
                Дрэнна робіш,дачка,
                На сваёй пуцявіне.
                - Добра,складаць пайду
                Прагуляцца ў восень.
                Там я вершы знайду,
                Напішу іх восем,
                А мо будзе і адзін,
                Той верш,мой сын,
                А паэзія - дачка дарагая,
                Рыфма ж - кветка мая(майская).
                Мне рукой махае,
                Шле прывітанне
                Восень тая,
                Што пашле каханне,
                А калі і не пашле,
                То падорыць вершы,
                Ужо і не помню,дзе
                І каторы з іх першы.
                Мне зорачка зіхціць
                У небе начным:
                - Беражыся,вунь Сцікс -
                Не паможа нічым.
                Калі ж у Лету
                Твае вершы кануць,
                Ты не бойся,дзетка,
                У вадзе не звянуць.
                Яшчэ станеш старэй -
                Вершы будуць мудрэй.
                - Добра кажаш,зорка,
                Не будзе мне горка.
                Бачу на вуліцы хаты
                І расквечаны дрэвы
                Жоўтым,салатавым
                Восеньскім напевам.
                Я іду і слухаю
                Восені ўздоўж.
                Маю з ёй гутарку,
                Прашу: час падоўж!
                Прайдуся і ўпоперак,
                І наўскасок...
                Кладзецца на паперу
                Першы радок.
                А не выходзіла б з дому,
                То і не пісалася б...
                Павольна, пакрыёма
                Адна б заставалася.