Вступила ночь в свои права,
И заиграли роль другую
В природе краски, голоса, -
Всё погрузилось в безмятежность,
И в летней бархатной тиши
Парила птицей вольной Вечность…
По трассе возвращались мы домой,
И Раков оставался за спиной…
Чуть вдалеке виднеясь, справа,
Окинув сумрак ясным взглядом,
В низине под огромною Луной
Раскинулась деревня небольшая,
К дороге прикоснувшись узкой дланью.
В ней едва лишь узнавались очертанья
Домов, укрытых пышностью листвы
Деревьев, молча вкруг стоящих…
И только крыши отливали серебром,
Свою любовь, как нежность, звёздам отдавая…
А сверху лился лунный свет,
Всё конусом волшебным освещая.
Как тайну, всё скрывала
За кругом света темнота,
И лишь деревня выступала
В ночи той королевой бала
Благодаря вуали тонкой
Из света лунного потока.
Застыло всё в глубоком сне,
И только свет Луны печальной
Казался там один реальным.
Он тайну Вечности хранил, -
Он отраженьем жизни был…
/август 2003/
Ночной вид с трассы. Раков
© Copyright: Жанна Хорольская, 2014
Свидетельство о публикации №114112200341
Свидетельство о публикации №114112200341
Рецензии
Заўжды сваё збірае ноч.
І іншых ўценкі прыклад граюць.
Па наваколлі ў голас кроч.
Пагружана ўсё ў ціхамернасць.
А ў аксамітнасці душы
Парыць, бы птушка, векавечнасць.
Да хаты мы туліліся, было...
А Ракаў заставаўся за спіной...
На правы бок, як позірк кіну,
Ва ўзмроке Месяца карціна.
Ўнізку пад начнейшай грамадой
Раскінулася вёсачка малая.
Далонь мая ў калейку прынікае.
І пышнасць лістапада на растанні -
Малюнак нечаканага спаткання.
Да дрэў маўклівых, прыклады - памёнткі.
Ды дахі срэбрам адліваюцца ўначы.
Каханне, бы пястоту зоркам гандлявалі.
Святло ад месяца пралілася звярхоў...
Трымаецца жыццё чараўнікамі.
Як таямніцу, ўсё хавае,
За асяроддзем цемната.
А вёсачка ўсё выступала,
Нібыта каралева бала,
Падзяка вэлюму, бы зорке,
Што ззяе па плыні прагорклай.
Ўспатык, гуляючы па сне.
Святло ад Месяца сумотна.
Далася любым і пяшчотным
Плынь таямніц. Схаронак жыў.
Адбіткам па жыцці і быў...
Извините, если моё сегодняшнее настроение не соответсвует вашему тогдашнему. Радуюсь, что ваша страничка открыта...
Алекс Старостин 24.02.2017 03:48 • Заявить о нарушении
І іншых ўценкі прыклад граюць.
Па наваколлі ў голас кроч.
Пагружана ўсё ў ціхамернасць.
А ў аксамітнасці душы
Парыць, бы птушка, векавечнасць.
Да хаты мы туліліся, было...
А Ракаў заставаўся за спіной...
На правы бок, як позірк кіну,
Ва ўзмроке Месяца карціна.
Ўнізку пад начнейшай грамадой
Раскінулася вёсачка малая.
Далонь мая ў калейку прынікае.
І пышнасць лістапада на растанні -
Малюнак нечаканага спаткання.
Да дрэў маўклівых, прыклады - памёнткі.
Ды дахі срэбрам адліваюцца ўначы.
Каханне, бы пястоту зоркам гандлявалі.
Святло ад месяца пралілася звярхоў...
Трымаецца жыццё чараўнікамі.
Як таямніцу, ўсё хавае,
За асяроддзем цемната.
А вёсачка ўсё выступала,
Нібыта каралева бала,
Падзяка вэлюму, бы зорке,
Што ззяе па плыні прагорклай.
Ўспатык, гуляючы па сне.
Святло ад Месяца сумотна.
Далася любым і пяшчотным
Плынь таямніц. Схаронак жыў.
Адбіткам па жыцці і быў...
Извините, если моё сегодняшнее настроение не соответсвует вашему тогдашнему. Радуюсь, что ваша страничка открыта...
Алекс Старостин 24.02.2017 03:48 • Заявить о нарушении
Соответствует, Алексей. !!!Спасибо!!! Особенно последние строчки: "Святло ад Месяца сумотна./ Далася любым и пяшчотным плынь таямнiц./ Схаронак жыу. Адбiткам па жыццi ён быу..."
Жанна Хорольская 06.03.2017 12:21 Заявить о нарушении
Жанна Хорольская 06.03.2017 12:21 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 4 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.