Ноч надыходзіць. За вокнамі сінія
Зноў заляглі бясконца снягі.
"Што ж ты сядзіш без святла, гаспадыня?
Пэўна, стамілася? Дзень даўгі...
Ведаеш... восень - цяжкая штука,
Але ж бывае і цёплай яна.
Калі трымаеш жончыны рукі -
Сэрцам адчуеш: зноўку вясна.
Што ж ты зрабіла такое са мною,
Што ад цябе мне дарогі няма,
Што на душы мне так неспакойна,
Што ў галаве маёй нейкі туман.
Снег замятае шляхі-дарогі.
Любая. Што ж ты? Не трэба, не плач..."
Падае,
Падае на падлогу
З рук гаспадыні чорны рагач.
Ноч надыходзiць
© Copyright: Владимир Короткевич, 2014
Свидетельство о публикации №114112003722
Свидетельство о публикации №114112003722
Рецензии