Паціхеньку, памаленьку
Год рака маіх бяжыць,
Ад забытай дзеравенькі,
Ад балот іржой дрыжыць.
Ад мяцеліц ветрагонам,
Дзе губляецца выйсьцё,
Да вясновых, новых звонаў
Імчыць стромкае жыцьцё.
На прыгоды, на нягоды,
На засмучаны абліч,
Як малочная даёнка
Пяе песні ды зьвініць.
Ад прыгоды да нягоды,
Не крывёю і вайной -
Лістападнай назалотай,
Мяне цешыць зноў яно!
11.10.14.
Пац хеньку, памаленьку...
© Copyright: Михаил Кортелёв, 2014
Свидетельство о публикации №114101301458
Свидетельство о публикации №114101301458
Рецензии