Георгiй Лiхтаровiч-Кастрычнiцкi Санет-Bel-to-UKR
Жовтневий Сонет
Розмотали клубки павуки.
Взяти літо в полон намагаються,
Потихеньку узлісся вдягається
В золотистий орнат шелесткий.
Непомітно, та зникли шпаки,
Ластівки вже у вирій збираються,
На нараду тутешні злітаються
На вербі горобці-диваки.
Сонце з повнею жах сперечаються,
Неухильно коротшають дні:
Так щороку дива ці збуваються...
А душа, наче чайка, звивається, –
Вік до звичності не призвичаїться –
Як летіти до зір по прямій.
Original:
Кастрычніцкі Санет
Разматалі клубкі павукі.
Быццам лета ўпалоніць стараюцца,
Але ўзлескі паціху ўбіраюцца
Ў залацісты арнат шапаткі.
Неўпрыкмет пазнікалі шпакі,
Вось і ластаўкі ў вырай збіраюцца,
Ды пра нешта тутэйшае раяцца
На вярбе вераб'і-дзівакі.
Сонца з поўняй зацята спрачаюцца,
Карацеюць няўхільна дзянькі:
Кожны год тыя дзівы здараюцца...
А душа, як свавольная чаіца, –
Век да звычнасці не прызвычаіцца –
У нябёсы ляціць напрасткі.
Свидетельство о публикации №114100309377