- Куды ідзеш Ты, ў транты апрануты
З вялікім болем ў стомленых вачох?
- Іду па здзекі,гвалты ды пакуты,
Ды крыж драўляны цягну на плячох.
- Нашто ідзеш? -
Каб даць святло надзеяў,
Каб прытуліць бацькоўскім сэрцам іх,
Каб абгарнуць сабой у час завеяў,
Ня даць у крыўду ім сыноў сваіх.
Пастаўлю крыж – хай зноў мяне крыжуюць,
Я,бачыш,сам цвікі падрыхтаваў…
Бо мой народ пад бізуном “гартуюць”,
А ен даруе ўсім,хто “гартаваў”…
Quo vadis...
© Copyright: Артём Дудин, 2014
Свидетельство о публикации №114090810226
Свидетельство о публикации №114090810226
Рецензии