Владимир Некляев. Скарышевский парк
Ни капельки дождя, а всё равно роса
На сжавшейся листве кристально высыпала,
И брезжила её пропащая краса.
Ты в старом парке том ни разу не бывала –
Ни летом, ни зимой, но только всё равно
Дрожащую росу, гуляя, ты сбивала
Со свадебных цветов, что высохли давно.
Любимая, прощай!.. Ещё не всё пропало,
Пока я помню всё… Пока я плачу так…
Как не было б мне жаль, но прошлого не стало!..
Промчалось по росе сквозь Скарышевский парк.
Перевод с белорусского
Уладзiмiр Някляеў
Скарышэўскi парк
На Скарышэўскi парк за лета ўсё не ўпала
Нi кропелькi дажджу, а ўсё адно раса
На скурчаным лiсцi крыштальна высыпала,
I ззяла ў Боскi свет адчайная краса.
Ты ў Скарышэўскi парк нi разу не ступала
Нi летам, нi зiмой, а ўсё адно вiдно,
Як дрогкую расу, блукаючы, збiвала
З вясельных нашых руж, што высахлi даўно.
Каханая, даруй!.. Але не ўсё прапала,
Калi я помню ўсё... Калi я плачу так...
Ах, як яно было! Ах, як яго не стала!..
Прабегла па расе праз Скарышэўскi парк.
1999.
Свидетельство о публикации №114082500713