Владимир Некляев. Скарышевский парк

На Скарышевский парк за лето не упало
Ни капельки дождя, а всё равно роса
На сжавшейся листве кристально высыпала,
И брезжила её пропащая краса.

Ты в старом парке том ни разу не бывала –
Ни летом, ни зимой, но только всё равно
Дрожащую росу, гуляя, ты сбивала
Со свадебных цветов, что высохли давно.

Любимая, прощай!.. Ещё не всё пропало,
Пока я помню всё… Пока я плачу так…

Как не было б мне жаль, но прошлого не стало!..
Промчалось по росе сквозь Скарышевский парк.

Перевод с белорусского


Уладзiмiр Някляеў

Скарышэўскi парк

На Скарышэўскi парк за лета ўсё не ўпала
Нi кропелькi дажджу, а ўсё адно раса
На скурчаным лiсцi крыштальна высыпала,
I ззяла ў Боскi свет адчайная краса.

Ты ў Скарышэўскi парк нi разу не ступала
Нi летам, нi зiмой, а ўсё адно вiдно,
Як дрогкую расу, блукаючы, збiвала
З вясельных нашых руж, што высахлi даўно.

Каханая, даруй!.. Але не ўсё прапала,
Калi я помню ўсё... Калi я плачу так...

Ах, як яно было! Ах, як яго не стала!..
Прабегла па расе праз Скарышэўскi парк.

1999.


Рецензии