Ідзеш, на мяне падобны,
Хаваючы погляд вачэй -
Я іх апускала долу -
Таксама, спрадвеку яшчэ....
Глядзі, падарожнік сумны -
Тут моўчкі цвіце кураслеп
Забыўшы пра цяжкія думы,
Гляджу на магільны склеп....
Ці клічуць мяне - Марына,
Ц колькі мне зараз год -
Самотныя лёсу урыўкі,
Ўспамінаў сівы карагод....
Як нельга мне - то ўсміхнуся,
І кроў ахалыне твар,
Мае валасы заўюцца -
Ды склеп будзе мой уладар.....
Спытай, падарожнік суніцы -
Што могілкі ўсыпалі ўшчэнт
Як подых маёй навальніцы -
Свавольства памёрлых вачэй.
Але ж ты не стой павольна -
Змаркоціўшы вочы у дол,
Няхай не адхінецца болем
Мой плач, что ляціць навакол....
Бы пылам ад вешняга сонца -
Спрадвечны журботны прамень.....
Ён лёс аздабляе бясконца
і свеціць бясконцы нам дзень....
-
(не дословно, оригинал здесь http://www.kulichki.com/poems/Poets/mt/Rus/mt_1.html)
Идешь, на меня похожий М. Цветаева, перевод
© Copyright: Елена Крошева, 2014
Свидетельство о публикации №114082306606
Свидетельство о публикации №114082306606
Рецензии