Яна, Аня, Нина, Дина ух!

А Валюшку боль за ўсіх хацю ль…
Зірня хай мазГУ Б:
Там тварыцца Музь

Я иду туда, куда ведут.
Ну, вот счас ціп, скажм, на палналунь.
Ангелінка! Маленькая пуськ!..
А ужэ, ху-ху, усьсю парву зь!

Я на от… ну, ровыр! І в корчу ш
Вжэ йійі й фгошчаю на фсю курк.
Да. Прэкрасна. Слова ны скажу.
Ну, колы ныек, ны путьк, ны муськ.

Ібо грэх чого той так уж нужн.
Ну, шоб ны згоріты зов7 зглуп.
І тому ты тыхынько свою вш
Курочку й скубу сь.

Всекые було в дытынствы й муж,
Шо от счас тут во вам ріжэ грудк.
Бо ны фсекых страсці так быруть,
Ек Пятёрок да Чытьвёрок с Шустк.
Ну, шэ й Девіть можэ всунуць в лунк.

Я однажды з дыржына іду.
Ну, дыржефся до послідных нушт.
Ёгом став! І шо мні вашы гнутк
Заколіньця тыя. Божа муй!

Э! Тры рокы? Этта шэ ны вуз!
Ты Наташкы но почустьФуй груть!
Да шчэ, ой, пойды са её в ручк
Хоть на выстафк. Дэ духовных – куч.

Вот іхрае скрыпка… Гукы!.. Струнк
Все ужэ аж джаранеть ф штанцюх!
Шо робыты!? Дэ кого тут ф клубь…
І быгом мы… в офіс. Бо сварусь,
Ой, давно как с роднай, ню, супружьк.

Ныц ны нада! Дай оно ф ту глубь!
- І ны страху й, шо тыбэ откусь! -
З гепатітком была та падрушьк.
І но улыбалась: быз гандуньк? -
Да внізі зя так, бы й і й ввырху ж!

А в вырхуйсці Людочок – ух-ух!
Ось собор фсея сфятая рухсь.
І ны бачю я, как сфято чтуць
Заповідзь Ісуса “ны возбудж”.

Ны й розводься. Бо соблазный лук
Сколэ зразу. Ны тыбэ, так курв.
І моя жана стырпіла ж, ну…
Ну-ка, сын! Прыводь того шчэ кнур!
Іш, закрывСІК! На солдацкый стульк.
І я йій усэ ж ужэ й вырну.

Так шо мы всэ відаем про круч!
От я пралакшанку ф шість нуль с хвуст.
І ны повсці ш. Козлякы ж но жру.
А смытанка жыдкых? Хлібць з дрожжув…
От і став я молодый – ек струнк!
І дывлюсь-дывлюсь на красатульк!
Да ны в жмэні будэ той обух?..
Нет. Ёму я лупня покажу вж!

Ну, блышчы, блышчы, мій рідный уж!
Прамо, іш, гурок іс градкы друг.
На! Пудмыйса ж! Охолонь! Бо Буг
Дасць комусь кузьму вш!

Ны жылай. Ны роспаляй. Вокруг
Ты ны заламайіш Ірок груб.
А воны, хы, прыбыГалі зь узь!
А я тут монах. А ну атсюль!
Но… я панімаю: Мама вунь
В небесах выводзе зном гарунк.

Так шо за стыно во чую грук!
Хохот, сходкы, кошкі шэрсць дыруць!
Мы жывотны. Да. Но е шэ буйств
Ны оно ексь звірськэ-баламуцьк.
От такыйі вершыкы спасуть
Буца-куца-однояя прутк.

Ны обйіжся но. На ніч з онучк.
Бо была і Танька-Блізнецуньк.
Тожэ выпрабоўВаля Васюль.
Ны пуддався! О! А была тужн!..
Нашчо ж до хворобы некых птушк.

Радуйтэсь! Пока шэ жыв Ісус.
І оно “помілуй мя” шыпчу…
Заўжды памятуйтэ: ўсех люблю.
Як сябе, себя, цебя, Тамушк…
І Валерка – гэтка ўжэ чарунь!

Хай вам Сонца ззяе й скіне тлум.
Бы й тугу па рыпнуўшым Пятух.

...я старый? Ха-ха! Пачысць кишКУ Ш!
Мы побачым, сикы тут ужь птушьк!
 

    


Рецензии