Звісаюць хмары над зямлёю,
Але няма дажджу,
І неяк хмура паглядаюць,
І ўсё думаюць думУ.
Трава гарыць на сенажаці,
І лес стаіць бы нежывы.
Пажухла лісце як у восень,
Бо не ідуць дажджы!
Мы глядзім на гэта з жалем,
Вынік мы паганы маем.
Бо такая вось спякота
Выпивае зноў балота...
Гіне ўсё наўкол жывое,
І за што нам тут такое?!
Вось пазбавімся ад смуты,
Знікнуць ўсе тады пакуты.
Разам клікнем дожджык-
Ён жа дар той Божы!
Няма дажджу
© Copyright: Людмила Шаблыко, 2014
Свидетельство о публикации №114080508080
Свидетельство о публикации №114080508080
Рецензии