Набліжаецца як старасць-
У рабрыну лезе бес,
Ад жыцця чакаеш радасць,
Хаця трохі і аблез.
Ну ды гэта не прычына,
Каб старым сябе лічыць,
Падабаецца жанчына-
Трэба ёй мазгі "пудрыць".
Ля малодкі завіхнешся-
Толькі пыл з вачэй курыць,
Бесам вакол яе ўешся,
Ажно сэрца тарахціць!
Пакуль грошы ў кармане,
Захавалася шчэ прыць,
Маладосць цябе паманіць-
Ну а потым "фіць-пюрыць"!
Ды знямоглыя людзіны
Не патрэбны анідзе,
Гані беса ты з рабрыны-
Рубі дрэва па сабе!
Руби дрэва па сабе!
© Copyright: Елена Шульга Сидорко, 2014
Свидетельство о публикации №114080304366
Свидетельство о публикации №114080304366
Рецензии