Бо гонды штыр вовчыска
Була душа в мынэ прычыстая.
А заркы станэ шэ чыстіша ж.
Бо должын жебынцы змутыты,
Дэ ж я подіф свое облычча.
Ну, ж государсфо в жыдка хы3-нькэ?
Воно і кажэ: а скажы-к мні,
Чого гэ ты, так всіх забывшыс,
І зноў узе й ны шыс бы ўж?
Я ж во ўчірне усё зробымшыс ексь.
Бо нашо душу слушаць ціхо Б.
І Біг, чы Буг, ны ж дасць мні кекс.
Ціпа во Сціх вам.
А зарэ во дывімось.
Звідкіля жэ збавінне?
Чі я бі Ціб не абіцяф зацірк но йісты ўш.
Оно шоб всюду мір быў.
Така ўжэ Біця ў Віцін
СікДзікЦь топірКУ СЬ.
А гэто ж той, з лукіў шчэнь.
А сто с сыбэ вточыты у в звірый в рів дэ й.
... ну, дэ тут Сонцэ е над крыша.
Воно ж во но ф сусіда
Саи Бабай! Ах, дай мни лыжку б!
© Copyright: Васыль Брыль-Кобзар, 2014
Свидетельство о публикации №114072904458
Свидетельство о публикации №114072904458
Рецензии