А хочыш з Дыржына рожна?

Ах, вёска СамаХваЛава Ш!
Лаваш шыльлям!..

Жыве тут дум маіх сям'я, а-а, а-а!
На могілкавым кладбішчы…
Ну, так ось вершык сачыняйм
Пад песні муляра ж з бульбаш.

Даволі ткаць па ручніках
Шчэ й плесенню выдатнаю!
Калі цябе пёс зневажайт,
Не дам зь яму я ф храпачКУ СЬ.

Ды вось, вось Загараддзе там!
ПабЛізу з за Іванавам!
Дзе і міністр культуркы жабск
Схваців Брыльянт фтрух за грудкі.

О гэтак помнім мы радня:
Хто хросны, а хто лялечка шч.
Таму і я тут зараз дам
Ля вам Брылёўска польцэ хвайн!
Ах, сохну важ ад наркацця, вах-вах, вах-вах!
Яшчэ раз шчыра ж дзяКваЮ зь,
Шо й ф сон яшэ врываюцца
Абрыўкі ш мар атчаянных.

Да, лая ш канапля,
Оно й ты будыш здраф.
Не семя лечыць даж жука.
І дэ ж голійкы льнян? Ну, самаробныя б.
Задралы ж доні мак ля Даш?
Скота бызмозгЛая!

А хто з вас знае Кобзара Ж?
А дэ кныжкы яво хранятц?
А хто даець іх ля шпання?
А-а, жопна татарськая.

Да! З Лаборый Кобза
Співат ля вас.
ФалькЛор бо но в ятвяг. Погыбла нацыйка!
І трэ но вывучаць іх трапк.