Усё прымаю. Хоць душа ў смяротнай скрусе.
Хоць дух і цела — затаптаныя ў зямлю.
Не праклінаю. Бласлаўляю. І малюся —
усё даруючы таму, каго люблю.
Памілуй, Ойца, як я мілую — у горы —
таго, хто мары і жыццё маё скасіў!
Ён, мой забойца, сам не ведае, што творыць.
Прабач яго, Ўладар сусвету, Божа сіл!
Не наракаю на скалечаную долю.
Хаця і знаю, Ты — адзіны ў свеце Ўрач,
ды ўсё чакаю, як апошняе патолі,
яго раскайнага, спазнелага "Прабач..."
Тады мой боль яго слязамі загаіцца
і эпілог завершыць мытарства главу...
Я не стамлюся за душу яго маліцца.
Адной мальбою вось дагэтуль і жыву.
14.06.2014
Мальба
© Copyright: Лаззаро, 2014
Свидетельство о публикации №114061400907
Свидетельство о публикации №114061400907
Рецензии
Лаззара, вы чароўная перліна у нашай беларускай паэзіі.
Вацлав Хадосевич 16.06.2014 11:17 • Заявить о нарушении
Вацлав Хадосевич 16.06.2014 11:17 • Заявить о нарушении
Дзякую, Вацлаў!
Вы— вельмі шчыры чытач і шчодры каментатар.
Але не будзем перабольшваць. :—)))))))))
Лаззаро 17.06.2014 00:31 Заявить о нарушении
Вы— вельмі шчыры чытач і шчодры каментатар.
Але не будзем перабольшваць. :—)))))))))
Лаззаро 17.06.2014 00:31 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.