Прощальный ужин

Валентин Валевский

Ostatnia kolacja w Boze Narodzenie

Znow widze postac twa,
Sylwetke twa i plecy.
W tym milosc z nowa gra
I Narodzenia swiecy.

Nie patrzec mi w ten czas,
Nie ukryc pod wrazeniem,
Ze jest juz pewien z nas
Po raz ostatni... mgnieniem...

Porzucisz mnie bez slow,
Lecz bedzie dzien milosci...
Uwierze w klamstwo znow –
W kolacje wzajemnosci.

To bedzie raj wsrod roz,
A potem, klniac swietego,
To na nic zgnieciesz juz
I pojdziesz do innego.

Ostatni huk i szmer
Sztucznego zlego ognia
Utrwali w sobie skwer,
Co widac z mego okna.

Перевод


Опять я вижу образ твой,
Он будто бы играет в прятки...
Я удивлён такой игрой
(Как светотень в окне на Святки).

В любовь играла ты со мной,
Слова обмана искушали...
То уходила с тишиной,
То страсть опять вдвоём вкушали.

Все знают - соткан рай из роз
И потому там все святые...
Сквозь пелену скупую слёз
Я вижу: ждёт другой отныне...

Салютов пёструю цепочку,
Под громогласность канонад,
В прямых полосках ставя точку,
Вам дарит небо из окна.


Рецензии