Тебе приснится город,
в котором ты будешь счастлив,
ты узнаешь разломы тротуара у берега
и ветер узнаешь, и свет.
И даже то чувство,
с которым ты шагнешь на мостовую
в кедах на тонкой подошве,
и даже свой вдох и выдох,
и угол любимой улицы,
и запах вкусный -
то ли булочек,
то ли конфет.
Баюкай душу свою,
укачивай,
сердце свое
к сердцу прижимай.
Тебе приснится человек,
которого ты искал всю жизнь,
а может быть, немного дольше,
немного дольше,
чем существует свет.
Ты узнаешь его улыбку,
и голос, конечно, тоже,
и сердце твое узнает его,
и это будет очень
хороший человек.
Баюкай душу свою,
укачивай,
сердце свое
к сердцу прижимай.
Но когда ты проснешься утром,
ты вспомнишь,
что никогда не видел
своего единственного человека,
и в городе,
в котором ты будешь счастлив,
ты никогда не бывал.
Баюкай душу свою,
укачивай,
сердце свое
к сердцу прижимай.
Сон
© Copyright: Саша Сергеевна Зайцева, 2014
Свидетельство о публикации №114051607269
Свидетельство о публикации №114051607269
Рецензии
Երազ
Քո երազի քաղաքում,
Որտեղ դու երջանիկ կլինես,
Դու անպայման կճանաչես ափամերձ մայթի կոտրվածքները,
Կճանաչես և քամին, և լույսը,
Եվ անգամ այն զգացմունքը,
Որով դու կանցնես սալահատակի վրայով,
Ճկաներբան կոշիկների մեջ,
Եվ նույնիսկ սեփական ներշնչանքն ու արտաշնչանքը,
Եվ սիրած փողոցի անկյունը,
Եվ բուրմունքը,
Միգուցե՝ կոնֆետների,
Միգուցե՝ մեկ այլ քաղցրավենիքների...
Օրորիր հոգեմոտ,
Հանգչեցրու,
Սեղմիր սրտիդ,
Ու մի՛ վախենա իմ սրտի համար...
Դու կհանդիպես մեկին,
Ում, իրոք որոնել էիր մի ամբողջ կյանք,
Իսկ գուցե և ավելի շատ,
Ավելի երկար,
Քան ինքը՝ կյանքն է,
Դու կճանաչես նրա ժպիտը,
Եվ ձայնն էլ, իհարկե,
Եվ քո սիրտն անպայման կճանաչի նրան,
Ով լինելու է քեզ համար ամենալավը:
Օրորիր հոգեմոտ,
Հանգչեցրու,
Սեղմիր սրտիդ,
Ու մի՛ վախենա իմ սրտի համար...
Իսկ երբ կարթնանաս առավոտյան,
Դու կհիշես,
Որ չես տեսել դեռ նրան, ով միակն է քեզ համար,
Եվ այն քաղաքում,
Ուր դու երջանիկ ես լինելու,
Դեռևս չես եղել:
Օրորիր հոգեմոտ,
Հանգչեցրու,
Սեղմիր սրտիդ,
Ու մի՛ վախենա իմ սրտի համար...
Мартиросян Самвел Мкртычович 14.03.2019 20:55 • Заявить о нарушении
Քո երազի քաղաքում,
Որտեղ դու երջանիկ կլինես,
Դու անպայման կճանաչես ափամերձ մայթի կոտրվածքները,
Կճանաչես և քամին, և լույսը,
Եվ անգամ այն զգացմունքը,
Որով դու կանցնես սալահատակի վրայով,
Ճկաներբան կոշիկների մեջ,
Եվ նույնիսկ սեփական ներշնչանքն ու արտաշնչանքը,
Եվ սիրած փողոցի անկյունը,
Եվ բուրմունքը,
Միգուցե՝ կոնֆետների,
Միգուցե՝ մեկ այլ քաղցրավենիքների...
Օրորիր հոգեմոտ,
Հանգչեցրու,
Սեղմիր սրտիդ,
Ու մի՛ վախենա իմ սրտի համար...
Դու կհանդիպես մեկին,
Ում, իրոք որոնել էիր մի ամբողջ կյանք,
Իսկ գուցե և ավելի շատ,
Ավելի երկար,
Քան ինքը՝ կյանքն է,
Դու կճանաչես նրա ժպիտը,
Եվ ձայնն էլ, իհարկե,
Եվ քո սիրտն անպայման կճանաչի նրան,
Ով լինելու է քեզ համար ամենալավը:
Օրորիր հոգեմոտ,
Հանգչեցրու,
Սեղմիր սրտիդ,
Ու մի՛ վախենա իմ սրտի համար...
Իսկ երբ կարթնանաս առավոտյան,
Դու կհիշես,
Որ չես տեսել դեռ նրան, ով միակն է քեզ համար,
Եվ այն քաղաքում,
Ուր դու երջանիկ ես լինելու,
Դեռևս չես եղել:
Օրորիր հոգեմոտ,
Հանգչեցրու,
Սեղմիր սրտիդ,
Ու մի՛ վախենա իմ սրտի համար...
Мартиросян Самвел Мкртычович 14.03.2019 20:55 • Заявить о нарушении
На это произведение написаны 4 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.