У хвiлiну невымоyнага адчаю...

У хвіліну невымоўнага адчаю,
абхапіўшы даланямі галаву,
я Хрыста сваім Гасподам велічаю
і злачынца-чалавека выбачаю.
Замаўляю раны сэрца: "Прабачаю!"
Прабачаю!
Прабачаю!
Прабачаю!"
І святлом любові здрадніка вянчаю,
І маленнем за крыўдзіцеля жыву.

9.05.2014


Рецензии
Прывітаньне, Лаззаро.

Малітва атрымалася, накшталт, прабачым мы ворагаў, і здымем гэты цяжар з душы сваёй.

Альжбэта Палачанка   12.05.2014 11:55     Заявить о нарушении
Дзякую! Цяжар з душы, камень з сэрца.

Лаззаро   12.05.2014 16:40   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.