Бывае такое – не бачна дарогі,
Сусвет імкнецца не ў тым напрамку.
Сядзіш на воблацы, звесіўшы ногі,
Адным цудоўным блакітным ранкам.
Уверсе ззяе бліскуча сонца,
А знізу гуляюць кудлатыя хмары.
Не разабрацца: дзе поўнач? дзе поўдзень?
І смецце раскідана ў хаце цаглянай.
Салодка парыць, мабыць, гэтак па небу,
Абгорнута цела пухнатай коўдрай.
Калі не ведаць, куды ідзеш ты –
Лепш павярнуць на поўдзень.
Бывае такое
© Copyright: Ирина Башкевич, 2014
Свидетельство о публикации №114050500268
Свидетельство о публикации №114050500268
Рецензии