Я разумею, што гэта нялёгка,
Калі дачка дарослая твая.
У мяне сваё жыццё, свае навіны,
І ўжо не так ільну да дому я.
Раблю я не заўсёды як патрэбна,
І шмат яшчэ дзяцінства ў галаве,
Але меня заўсёды разумееш.
За гэта, тата, дзякую табе.
Я пакланюсь да самага да долу,
За тое, што ты для мяне зрабіў.
Прабач, што я была не ідэальнай.
Не гледзячы на ўсё мяне любіў.
Ты вёў мяне, трымая за далоні
І прыкрываў ад цяжкасцей жыцця.
Прыйшоў мой час табе дапамагаці,
Дачка ўжо дарослая твая.
Тату
© Copyright: Таццяна Патапенка, 2014
Свидетельство о публикации №114050303206
Свидетельство о публикации №114050303206
Рецензии