Людна ў вёсцы на Вялiкдзень.
Хто мяне там не забыў,
Хто пазнае i падыйдзе,
Скажа:"Я ж цябе любiў..."
Пэўна, сябар школьны, рыцар,
Загудзе: "Хрыстос ўваскрос!"
I палезе цалавацца,
I расчулiцца да слёз.
Слезы п'яныя- вадзiца-
З гора каб, або з бяды...
Сябар мой пачне хвалiцца:
Гаспадар ён хоць куды.
-Добра ўсё, растуць унукi,
Выпiў крыху- не алкаш!
На душы- такiя мукi!
Час ужо праходзiць наш...
Пастарэў я. Як нi горка,
З горкi ўжо бягуць гады,
А здаецца, учора толькi
Быў прыгожы, малады...
Неба шэрае над намi,
Белы бусел угары,
Дружа, аб галоўным самым
Памаўчым, не гавары!
На Вялiкдзень
© Copyright: Ольга Жогло, 2014
Свидетельство о публикации №114042200567
Свидетельство о публикации №114042200567
Рецензии
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.