Над скрыжаваннем дзён, мінулых і забытых,
Лунаюць згадкі ў бездані нябёс.
З вытокі выплыў я, а ўжо, нібыта,
Ля вусця ў завадзі палошчыцца мой лёс.
Здаецца, што жыццё - вячэрняя зарніца,
Ды толькі сонца зайдзе, ды ўстае.
Не трэба малаціць, сапсці і біцца-
Нішчымны колас збожжа не дае.
Над скрыжаваннем дзён
© Copyright: Леонтий Обринский, 2014
Свидетельство о публикации №114041909772
Свидетельство о публикации №114041909772
Рецензии