Раніца. Першы дзень лютага.
Ен выйшаў, не ведаючы пра тое,
што вечарам гэтага дня,
ты застанешся ў пустым доме.
Ен ва сне бачыў тых, хто застаўся,
сярод іх быў адзін, хто не ведаў.
Чаму ен заўседы ўсім смяяўся,
чаму ўсім крыўды дараваў?
Чаму, калі ўсе казалі
ен, задумаўшыся моўчкі сядзеў?
Усе смяяліся над ім, усе жартавалі,
а ен у неба на зоркі глядзеў.
Ен глядзеў скрозь прыкрытыя павекі,
як гнаная ветрам лісце,
апускаючыся ў каналы і рэкі,
пакідала словы на вадзе,
З якіх ен складаў рыфмы,
а з рыфмаў вершы выводзіў,
а вочы хоць сумныя, але чыстыя,
бо ен сэрцам i душой любіў
Першы дзень лютага
© Copyright: Эмануэльф Сладенький, 2014
Свидетельство о публикации №114041803618
Свидетельство о публикации №114041803618
Рецензии