Вось як бывае здараецца y жыццi

   или Ахоўнік i Жабрак


Вартаўнік-ахоўнік Пятроў дзядзька Бора,
Пасля абеду заснуў на пасту.
Спіць-адпачывае не ведае гора,
Старога відаць змарыла ў спякоту.

І вось пакуль дзядзька Бора кемарит
Жабрак Инокентий зайшоў у краму
Ручкай дрыготкай па палічках мацае...
І не прыкметна сцягнуў каўбасу.

Закусь здабыў - разважае рабаўнік -
Самае складанае-гэта бухло!
Што ж дапамажы мне мой анел-захавальнік...
Літр Портвейна знік пад паліто.

Павесялеўшы жабрак гуляе па зале,
Выглядам сваім палохаючы ўсіх людзей.
Хто-то крычыць - «паклічце ахову,
Выкіньце гэтага гада хутчэй.»

Жабрак азіраючыся, крычыць, што ен таксама
Права мае па зале хадзіць.
«А тое, што пах зыходзіць ад скуры,
Ужо прабачце, але мне няма дзе жыць,

Няма дзе памыць свае бруднае цела,
Зубы пачысціць і падстрыгчы пазногці...»
Відаць яго за жывое закранула.
«Жабрака можа любы абразіць,

Што ж вы людзі, як зласлівыя звяры
Ганіце прэч, абражаючы мяне,
Я ж не злодзей...» Міма касы і да дзвярэй,
Да выхаду ганарліва праходзіць усе.

Увечары глядзіць начальнік аховы
Відэазапіс мінулага дня.
Побач Барыс схаваўшы рукі ў кішэні,
У думках за спячку лае сябе свіння

«Вось я дурань, што ж са мной цяпер будзе?
Штраф, звальненне, вымову, ці што?...
Два гадзіны ночы, на вуліцы дзьме.
Пару жабракоў п'е на лаўцы віно.

Жабрак Инокентий і жабрак дзядзька Бора,
Кожны сваю праклінае лес усе,
П'юць, адпачываюць, не ведаючы гора...
Вось як бывае, паспаў на пасадзе.