Хто-то ў дзверы пастукаўся.
Добры дзень вандроўнік праходзь,
Раскажы дзе ты бадзяўся,
Ты нябось ідзі замерз ,
Уся вопратка прадзіравіўся
Тут латка, тут дзірка,
Што-то я дамоўлюся
усе таму, што з цырка
Я і імбрычак пастаўлю,
Зара і печку растоплю...
Каньячком цябе папраўлю,
Ты садися на лаву...
І давай вопратку здымем
Трэба было б яе зашыць.
Зара дроў у топку кінем,
Ды чай-ку можна папіць.
Ты сядай бліжэй да печкі
Я зара лазеньку растоплю...
Хто там ходзіць на ганку спрэчкі
Давайце выйду i гляну,
Нікога... І дзверы зачыніліся,
Толькі пакой пустая... і зараз не да сну
Няма. Ей гэта не прыснілася,
Старасць зводзіць з розуму.
Старасць зводзiць з розуму
© Copyright: Эмануэльф Сладенький, 2014
Свидетельство о публикации №114041509417
Свидетельство о публикации №114041509417
Рецензии