Я сумны пудзель, я, работнік цырка
Скрозь абруч на кожны дзень скачы...
Мне клетка - дом, ложак - падсцілка
Пыліцца на падлозе лежачы.
Жыву сумесна са сланамі,
Харчуюся тым, што Бог пашле
І не кідаюся дарэмна словамі,
А то раптам трапіць яшчэ;
На ланцуг жалезную пасадзяць
І можа вячэры пазбавяць.
...і толькі дзеці любяць, гладзяць,
Шкадуюць да сабе хочуць узяць.
А так арэна цыркавая,
Ды абруч, клетка і сланы,
Вада халодная сырая,
І аб свабодзе салодкай сны.
А так цыркавая арэна
© Copyright: Эмануэльф Сладенький, 2014
Свидетельство о публикации №114041510944
Свидетельство о публикации №114041510944
Рецензии