Куды бяжыш, калі цямнее,
Навокал неба шэры край?
Цяпло яго цябе сагрээ,
І шчасце дзеўчае спытай.
Як толькі ранне надыходзіць,
Вяртаешся ізноў дамоў,
Бо ён жа да дзвярэй праводзіць,
Аж закіпае ў венах кроў.
І стаеце так у абдымку,
Пакуль пачне зусім святлець,
Дзяўчына! Не зрабі памылку!
Мо хопіць на яго глядзець!
Каханне – што гэта?
Падман, ці з’ява, якую трэба забіваць,
А маці кажа: “Трэба Ганна каханне тое, не праспаць!
Бо як упусціш тую нітку,
Што потым уецца ў клубок,
Будешь адна, стаяць ля плота,
падпёршы брамку незнарок!”
Каханне
© Copyright: Татьяна Леоненко, 2014
Свидетельство о публикации №114040608704
Свидетельство о публикации №114040608704
Рецензии