Ты пакiнь пацалунак свой мне
I павер, што нiхто не скрадзе.
Наш ланцуг – гэта тонкая нiць
Нам адно аднаго не зманiць.
Хто не чуў, хай не ведае той,
Што ты мой прадсмяротны напой,
Калi сон з неба кiнeцца прэч.
Болей хто з нас чакае сустрэч?
Можа ты, а калi гэта я ..?
Ненавiджу я слова гульня,
Калi лiчаш, што толькi твая.
Накануй мне другое iмя.
Я ж убачу агонь тваiх воч,
Калi з плеч шаль апусцiць свой ноч,
I блiжэй свежы вецер начны.
I каханне ў расе не тапчы,
Калi сонца нас знойдзе ў сне,
Шэптам нешта скажу я табе…
Ты пакинь пацалунак свой мне
© Copyright: Лили Заичи, 2014
Свидетельство о публикации №114040509258
Свидетельство о публикации №114040509258
Рецензии